Anneler, Annelik Yapanlar Ve Annesizler...

SALVADOR DALI-Motherhood circa 1921

Dün 12 Mayıs Cumartesi Aslanlar Günü'ydü; bugün de 13 Mayıs Pazar Anneler Günü...

Bütün annelerin, çok istediği halde anne olamayan, olamamış fakat yüreklerinde kocaman bir annelik duygusu ve şefkati barındıran, yalnızlığa terk edilmiş bütün çocuklarımıza bir aileye sahip olma sevincini yaşatan ve onlara sahip çıkan bütün kadınlarımızın hatta en çok onların anneler gününü kutluyorum.

Ayrıca annesini kaybetmiş, bu Anneler Günü'nde ve belki nicelerinde annesiz bir günün acısını yaşayan, yaşayacak olan, yüreği sızlayan ve daha da acısı bir anneye sahipken ve o hala hayattayken annesiz kalan, sadece doğurmuş olmanın bir anne olmaya yetmediği ve bundan öte birşey görememiş olan herkese benim çok sevdiğim ve her defasında gözlerimden yaşlar süzülerek okuduğum Ataol Behramoğlu'nun bir şiirini armağan ediyorum.

ANNEM YOK ARTIK-1

Annem yok artık.Beni düşünen kalbi yok.Bitti.

Umutsuz olmak istemiyorum.

Umutsuzluğun bir çıkar yol olmadığını biliyorum.

Annem yok artık, yeryüzü çok gördü onu,

Kalabalığın arasında kuş gibi çırpınan varlığını

Çok gördü

Dalgın yüreğini çok gördü

Bizim için çarpan, kaygılarla dolu yüreğini.

Annem yok artık. Bu kesin. Gelinecek bir yere gitmedi.

İşte geldim çocuklar demeyecek

Nasılsın yavrum demeyecek

Sobanın yanında oturup uzatmayacak yorgun ayaklarını,

Sabah kahvaltılarının masası olmayacak artık,

Yine gel demeyecek,

Çıkarken ben kapıdan, çıkıp karanlığa karışırken

Yeni bir dönemi başladı ömrümün,

Annemin olmadığı dönemi,

Onu yüreğimin üstüne nasıl bastırmak

İstediğimi bilemeyecek artık.

Gençlik dönemleri birşey anlatmıyor bana,

Aklımda hep son dönemlerinin annemi

Hayatım sürüp gidecek, annem olmadan,

Çocuklarım olduğunda onlara annemi anlatabileceğim

Sadece.

Fotoğraflarına bakacaklar,

Ufarak, biraz mahsunca bir kadın

Küçücük tozlu pabuçlarıyla merdivenleri tırmanıp

Kapımı açıp girmeyecek

Yüreği dopdolu, trafikten insanlardan şaşkın,

Kocasına sığınan biraz bütün fotograflarında

Hayatım rüzgar gibi akıp geçiyor,

Uğultulu bir rüzgar gibi akıp geçiyor hayatım... 

ATAOL BEHRAMOĞLU