28 Mayıs 2008 Çarşamba

Çığlık Çığlığa

SALVADOR DALI-Couple With Their Heads Full Of Clouds 1936

Seni tanıdığım günden beri sürekli sesler değişti, yüzler değişti...Yaşadığım yerler değişti, oturduğum evler değişti... Üstümde uçan kuşlar değişti, adresim değişti...

Seni tanıdığım günden beri "acaba martı sesleri mi?" diye durup dinlediğim oldu; olur olmaz yerlerde, denizi bile olmayan şehirlerde... İyot kokusunu bir türlü bana getirmeyen havayı solumak yeterliyse, "yaşıyorum" dediğim oldu...

Seni tanıdığım günden beri üç-beş adım ötemde yürüyen insanları kah anneme, kah kardeşime benzettiğim oldu; tam arkasından koşup sesleneceğim, aklıma kendi şehrimde bile olmadığım geldi... Umutlar kabul edişlerle, beklentiler razı olmalarla yer değiştirdi...

Seni tanıdığım günden beri duygular değişti, özlemler değişti... Ayrılık ve kavuşma savaşında ayrılık hep önde gitti... Bir başınalık, başıma olmadık işler getirdi; otururken sadece kendime yıkadığım balkonumda, sevdiklerimden uzakta, burnuma gelen kızartma kokusuna, bardağın içinde neşeyle dönen bir çay kaşığı sesine ağlar oldum... Hasret bu yaşamla özdeşleşti...

Seni tanıdığım günden beri geçmişim değişti... Düşünceler değişti, sevgiler değişti... Küçük bir kız büyüdü ellerinde, ikiyi dört etti... Koşulsuz sevmenin ruhani huzurunu öğrendi...

Seni tanıdığım günden beri iklimler değişti, yağmurlarla birlikte gözyaşlarım da bitti... Kimsenin bilmediği bir coğrafyada, yağmurları içime yağan ve tuzu yüreğimi yakan başka bir mevsim başgösterdi... Dört mevsim yitti...

Seni tanıdığım günden beri yüzümdeki çizgiler değil; yüreğimdeki çizikler derinleşti... Her ayrılış, her bekleyiş, her yer değiştiriş, her kabulleniş eskilerine bir yenisini ekledi...

Olsun...

Çocuklar bile bana "çiçek" diye baktılar çünkü yüreğim çığlık çığlığa seni sevdi...

Ciglik Cigliga by Birsen Tezer on Grooveshark

5 yorum:

Godsyndrome dedi ki...

Umutlar kabul edişlerle, beklentiler razı olmalarla yer değiştirdi...

Kalem kılıçtan keskin derler ya gece gece,tam da müzeyyen dinlerken olmaz ki ama...

Adsız dedi ki...

Vay be!Süper yazmışsın hakkatten!Ellerine sağlık

Adsız dedi ki...

Değişen zaman,hayat,insanlar,düşünceler olsada tek değişmeyen acılar oluyor.Her şey gidiyor geriye ayrılıkların bıraktığı derin acı kalıyor.Güzel bir yazıydı.İçimi burktu.

Batuhan Doğu Alkaya dedi ki...

Olur ya bazen kelimeleri biraraya getiripte bir cümle kuramaz insan .. Okurken başka bir dünyaya uçar kalbi,ayrılamaz ordan.Kuş bakışı izler bu güzelliği,bu seli ..

Tahminlerim var elbette ama , sakıncası yoksa sorabilirmiyim ? bu yazı kime ?

Adsız dedi ki...

Merhaba chaotic,
Ölüm de dahil olmak üzere her ayrılık durumu,insana acı hissi verir.Hele hele bu,yere göğe konduramadığımız,nadir bulunan bir insan ise,acı daha bir katmerleşir.Yaşayan bir parçamız,onunla kopup gitmiştir.
Yazında bir paragrafta geçen anne ve şehir ikilisini okuyunca aklıma sevgili Nazım'ın "Saman Sarısı"ndaki şu dizeler geldi:
"İki şey var ancak ölümle unutulur/Anamızın yüzüyle şehrimizin yüzü."
Rotamız,her daim yalancı gözlerden öteye olsun.
Sevgilerle..