Berkin Elvan Değil İnsanlık Öldü!

 
Berkin Elvan öldü! 
Ne kadar kesin, ne kadar soğuk, ne kadar acımasız...
Ben, bugün ekmek yemek istemedim. Lokmalar boğazıma dizildi. Gözümden süzülen yaşları durduramadım, durdurmak istemedim. Ve hala, "onun da orada ne işi vardı canım!", "ortalık karışıkken neden çocuğu ekmek almaya göndermişler!", "sokağa çıkartmasalarmış!", "ekmek bahane, eylem şahane!", "su testisi, su yolunda kırıldı!" diyebilecek kadar insanlıktan nasibini almamış yorumlar okuyorum. Hiç mi ölüme, ölüye saygınız yok sizin? Ciğeri yanan bir anneyi anlamak için ciğerinizin mi yanması lazım? Defne Joy öldüğünde de böyle hiddetlenmiştim, adına insanlık dediğimiz kavrama... 

"Ötekileştirme" kurbanlarından birini daha verdik bugün... Yetmedi, kirli bir politika anlayışıyla yapılan yorumların da kurbanı oldu! Bu nasıl bir ideolojidir, nasıl bir anlayıştır, nasıl kör bir zihniyettir ki 14 yaşında bir çocuk kara toprağa kadar yakıştırılır. Ölüm bile utandı ey vicdansızlar!  269 gün direndi...  9 yaşındaki oğlumdan daha zayıf bir şekilde direndi! 8 martta kalbi durdu, 20 dakika çalıştırılamadı, direndi! Ölüm bile utandı, bekledi!  "Cinayettir bu!" dedi...

İçimde üzüntüden çok öfke var. Hastalıklar, trafik kazaları, intihar, yaşlılık; intihar, kişinin kendi seçimidir, hepsinin sonucunda gelen ölüme üzülürüz fakat hayatın, bizim elimizde olmayan nedenlerle son bulduğu bir nokta vardır ve o noktada kabulleniş başlar. Hayatın gerçeğini, önce içinizde alev alev yanan sonra zamanla küllenen bir acıyla kabul edip bir şekilde yaşamaya devam edersiniz. Ya cinayetle gelen ölüm? Pisi pisine giden hayatlar...  Cinayet öfkedir... Kabul edilecek bir tarafı yoktur. 14 yaşında, sadece ekmek almak için evinden çıkmış, masum bir çocuğun kanının bulaştığı ellerden intikam almak istersiniz... Evlat acısı hiç geçmez ama acınıza ortak bir adalet ararsınız... Üzüntüyü sığdırırsınız da bedeninize, öfke sel olup taşar... Sel olup taştım ben bugün!  

İnsanlıktan nasibini almamış, insan görünümünde, adına "insan" dediğimiz bu yaratıkların da içinde yaşadığı bu ülkenin bir vatandaşı olmaktan bugün de utanç duydum ben... Çünkü insanlık, bütün insanlar tarafından ortaklaşa paylaşılan bir niteliktir. Barış, hoşgörü, kardeşlik, özgürlük, dayanışma, yardımlaşma gibi düşüncelerin ortaya çıkışıdır insanlık... İnsanlık, insana yaraşır bir yaşam sürdürebilmemiz için bir amaçtır. Bu ülkede sadece Berkin Elvan'lar, Ali İsmail Korkmaz'lar değil, insanlık öldürülüyor...

Ey insanlık; Berkin Elvan uyanamadı, sen uyan! Uyan insanlık!

"Adalet, adaletsizliğin olduğu yerden yükselir!"
Uyanın lütfen! Ölmek için büyümesin çocuklarımız...